Beschrijving

Lomnica (Slowaaks: Lomnický štít, Duits: Lomnitzer Spitze, Hongaars: Lomnici-csúcs) - de op één na hoogste top in de Tatra (2634 of 2632 m) na Gerlach (2655 m), gelegen in het Slowaakse deel van de Hoge Tatra. Tot nauwkeuriger metingen rond 1860 werd hij beschouwd als de hoogste top in het Tatragebergte.

Sinds de 15e eeuw was het een wapenschild van de familie Berzevich uit Veľká Lomnica. Het werd ook beschouwd als een symbool van de Spišské Tatry. In de 17e en 19e eeuw waren er, zoals op vele andere plaatsen in de Tatra, mijnbouwwerken op de Lomnický-piek (in het gebied van de Koperen Weiden). De eerste bekende beklimming werd gemaakt door Jakob Fabri senior (een lid van een familie die zich bezighield met de mijnbouw in dit gebied) tussen 1760 en 1790. Onder de eerste toeristische beklimmingen zijn de volgende: Robert Townson met twee jagers op 17 augustus 1793, Stanislaw Staszic met gidsen op 21 augustus 1802 of 1804. In de winter was de eerste op de top Theodor Wundt met gids Jakob Horvay op 27 december 1891.

Tot 1870 was Lomnica de meest bezochte top van de Hoge Tatra. De schrijfster Jadwiga Luscheva kwam naar Spiš alleen om Lomnica te zien, de president Ludvík Svoboda was er verscheidene malen te voet. Lomnica speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de verovering van de Tatra. Stanislav Staszic beklom het om experimenten met magnetisme uit te voeren. Maksymilian Nowicki schreef in 1867: Wie stevig op zijn voeten staat en geen hoogtevrees heeft, kan hem gemakkelijk beklimmen en afdalen. De verovering van de berg in 1891 door de Duitse bergbeklimmer Theodor Wundt in moeilijke winterse omstandigheden was het toenmalige record van overwonnen moeilijkheden.

Vooraanstaande Poolse bergbeklimmers namen deel aan de strijd om de moeilijke 250-400 m hoge westelijke wand te bedwingen. Op 8 augustus 1929 beklommen Wiesław Stanisławski, Antoni Kenar en Aleksander Stanecki de route (op het linkergedeelte), en op 21 juni 1930 beklommen Wincenty Birkenmajer en Kazimierz Kupczyk een andere route (op het rechtergedeelte). Jan Kazimierz Dorawski schreef over deze tweede route dat deze waarschijnlijk door niets anders in het Tatragebergte kon worden overtroffen.